Ik hou zo erg van oude spulletjes en ben echt superblij dat ik mijn beer nog heb!
Zo schattig,want er flitste gelijk door mee heen dat ze nooit meer iets voor me zou kunnen breien..................mijn moeder leeft gelukkig nog hoor! ze is 80 jaar, maar verblijft sinds haar 60 ste jaar al in een verpleegtehuis................
En de rollen zijn nu omgedraaid mijn mam zit dagelijks met haar lieve teddybeer op schoot en ook die beer heeft gebreide kleertjes aan helaas niet door mij gebreid want ik ben niet zo creatief,maar mijn schoonmoeder heeft dit met veel plezier voor haar gedaan!
Zo raar hoe het allemaal kan lopen in het leven....zoveel zorg om mijn zieke moeder.die wat ik eigenlijk het moeilijkste vind van alles , al zolang mijn moeder niet meer is ......en toch weer wel!
Ik eigenlijk niet eens tegen haar kan zeggen hoe blij ik ben dat ik mijn beer met alle herinneringen die eraan vast zitten nog steeds heb met haar gebreide jurkje aan !
Gewoon om de simpele reden ze dat niet meer in haar opneemt,ze leeft totaal in haar eigen wereldje ...............en wereld waar ik niks van begrijp en haar niet meer in kan bereiken..................en zo graag nog een plekje in zou willen hebben............
.jpg)
26 opmerkingen:
Wat een ontroerende post lieve Ria, daar krijg ik tranen van in mijn ogen. Wat lijkt me dit ontzettend moeilijk voor je dat je moeder al zo lang in haar eigen wereldje leeft. Ik kan me voorstellen dat er allemaal emoties door je heengaan als je naar dat lieve beertje kijkt. Een beertje met mooie herinneringen, koester ze.
Lieve groet, Mea
Nou Ria, deze ontzettend lieve post hakt erin op deze Valentijnsnamiddag. Jeetje, wat een mooie woorden! Een beertje met zoveel prachtige herinneringen. Het is inderdaad waar dat de rollen op een gegeven moment omgedraaid worden. Eerst zorgt mamma voor haar kindje en op latere leeftijd zorgt het kindje voor mamma ....
Een mooie namiddag!
Saskia
Je teddybeer is zo lief, fijn dat je haar na al die jaren nog hebt !
Wat een mooi en ontroerend verhaal !
Groetjes,
Sylvia
Ohhhhhh...Ria, wat een schatje!! Wees daar maar zuinig op.Ik heb helemaal niks meer van vroeger. O nee, ik lieg, ik heb m'n kop en schotel nog van m'n eerste H. Communie!! Ook heel waardevol.
Wat erg van je moeder,dat lijkt me echt vreselijk. Ze is er wel en ook weer niet! Heel jammer voor je.Dat lijkt me erg moeilijk om daar mee om te gaan. Zeker omdat je niet meer echt met haar kunt praten.
Ik wens je heel veel sterkte toe om hier mee om te gaan!
Mag ik je toch nog een heel fijne ♥Valentijnsdsg ♥ toe wensen??
Groetjes Thea
Hey Ria,
Dat is en blijft moeilijk hé?
Weet heel goed waar je tegen aan loopt, ben zelf jaren werzaam geweest als ziekenverzorgster in een verpleeghuis.
Dat is dus ook mijn oorspronkelijke beroep.
Maar dan is het toch anders, je leert de bewoners in die fase van hun leven kennen, en kent ze niet zoals de familie hen kent.
Fijn dat je zo'n tastbare herinnering hebt.
Fijne dag
xx Marion
Wat geweldig dat je de beer nog hebt, hij is prachtig. Wat een mooi aandenken aan vroeger en je moeder. Je staat zo machteloos als ze in hun eigen wereldje gaan leven en ze niet meer de moederliefde kunnen geven die ze zouden willen. Sterkte om dit een plekje te geven. En toch, al leeft je moeder in haar eigen wereldje, vertel haar maar over de beer, neem hem mee. Er gaat vaak meer in hun om dan je denkt. Maar goed, dat kun jij veel beter inschatten dan ik natuurlijk.
Groetjes Renny
Kippenvel krijg ik van je post en tranen in mijn ogen. Wat verdrietig om je moeder al zo lang te missen en toch nog te kunnen zien.
Zo te lezen heb je gelukkig een lieve schoonmoeder.
Een mooie beer die een lieve herinnering aan je moeder draagt.
Groetjes
Hermine
Dat lijkt mij zo moeilijk, als je moeder in haar eigen wereld leeft en je niet meer het contact kan hebben wat je zo graag zou willen. Mijn moeder is twee jaar geleden overleden, toen was ze ook al wat vergeetachtig aan het worden...ik ben blij dat het bij haar nooit zover gekomen is. Probeer toch maar aan haar goede tijden en mooie herinneringen te denken als je een blik werpt op je dierbare beer!
Lieve groet, Ingrid
So sweet words for your mother! They touched me! You bear is so lovely and how many memories!
A nice new week to you!
Vale
Hi Ria,
Een deel van je verhaal ken ik, maar ik ben blij dat ik bij mijn moeder tot op het laatst nog herkenning gaf. Ze wist nog steeds dat ik eigen was, niet altijd meer mijn naam. Ondanks het grote verlies ben ik wel blij dat ik, maar vooral zijzelf verder verval niet heeft hoeven meemaken. Ze was ook 80.....en het is een groot gemis. Karin
Door jouw berichtje realiseer ik mij hoezeer ik bof dat mijn beide ouders nog leven en gezond zijn! Wat moet dat moeilijk voor jou zijn om je moeder langzaam aan toch al een beetje kwijt te raken. Fijn om zo'n mooie herinneringen aan haar te hebben. Het beertje is prachtig!
Lieve groet, Madelief
Ach, wat een verdietig verhaal van je moeder!
Zo'n beer met gebreid jurkje heeft dan wel een extra grote betekenis voor je.
En lief van je schoonmoeder dat ze wat kleertjes voor je moeders knuffelbeer heeft gemaakt!
Veel sterkte, want wat zal je het soms zwaar en moeilijke hebben.
Lieve groet, anne.
Hoi Ria,
Ontroerd ben ik, als ik dit zo lees. Niets meer kunnen delen, geen herinneringen meer samen kunnen ophalen. Wat jong was ze nog, toen ze al naar een verpleeghuis moest.
Fijn dat je je beer nog hebt. Zo waardevol!
Liefs van Ester
Ria, uw beer is zo zoet en uw Engels is veel, veel, veel beter dan mijn Nederlands, dat nul is! Ik krijg mijn vertaald commentaar. Denkt u dat u ooit een Google vertaler naar uw blog zult toevoegen? Gelukkige Valentijnsdag!
Ria, your bear is so sweet and your English is much, much, much better than my Dutch, which is zero! I get my comments translated. Do you think you will ever add a Google translator to your blog? Happy Valentines Day!
Lieve Ria, wat een in en in verdrietige periode in je leven ....als dochter van een moeder die al zoveel jaren niet meer normaal kan communiseren, niet meer in woorden,verhalen, de laatste nieuwtjes uitwisselen,herinneringen van vroeger ophalen uit de oude doos.....dat alles moet jij ontberen......maar ook je moeder....ook al beseft ze er zelf niets meer van.
Ik mag uit jou openhartige bericht opmaken dat je moeder een bepaalde vorm van dementie heeft?
Ook wanneer de dementerende ons niet meer herkent en onze spreektaal niet meer verstaat, blijft het mogelijk en belangrijk contact met haar te onderhouden. De taal van het lichaam, een hand, een zoen, een arm om de schouder, zal zij nog lang verstaan.
Ik heb mijn moeder van het ene moment op het andere moeten afgeven, ze was pas 55 jaar.
Mijn lieve demente schoonmoeder is op hoge leeftijd en is vele uren van de dag als een poppenmoeder met haar pop bezig,ze heeft er zelfs al een versleten en wordt al weer 5jaar met veel zorg verpleegd door mensen met het hart op de juiste plaats.
We hebben het niet voor het uitkiezen in dit leven....
Fijn dat je beer uit je kinderjaren dicht bij je is met AL die dierbare herinneringen.
Lucht je hart op het blog.....wij luisteren en zijn er voor je!
Liefs, Ger
Als je jong bent lijkt het of overal een oplossing voor is. Mijn moeder kan helemaal niets meer maar haar verstand is nog aardig goed. Wat ben je dan toch nog rijk. Zal ik eens tegen haar zeggen als ze zwaarmoedig is. Het moet een hele schrik zijn als je moeder op 60 jarige leeftijd naar een verpleeghuis moet. Wel fijn dat je haar nog hebt.
Groet,
Petra
He, dat doet me ZO denken aan mijn moeder. Mijn moeder had zeer zware dementie en de laatste tijd een beer als haar gezelschap. Daar sprak ze tegen alsof het terug kon praten. Ze HOORDE de beer ook tegen haar praten, en dan meestal in het Engels. En dan sprak ze Engels terug en luisterde ze naar het antwoord van beer. Mam is 3 jr geleden overleden en gecremeerd, maar Beer was mee de kist in. Die moest mee vonden mijn broer en ik. Beer was de enige troost nog van mam. Deze post doet me weer huilen om mijn mam die ik toch zo mis.
Hi Ria!
Of course I will visit your blog! You are so sweet :) Well another cute teddy bear, love them! When I read your text I can picture it all in front of me, they sure create good memories. Often the very best. A teddy bear gives so much comfort when you are scared and if you have no friends he is the best :)
Have a wonderful new week!
Aina
prachtig je beer het de nog door je moeder gebreide kleertjes. Ontroerend hoor je post, lijkt me niet altijd makkelijk om je moeder zo te zien, ook al zijn ze 80 mij part 90 zolang ze er nog zijn blijf je ze nodig hebben. Bij jullie zijn de rollen omgedraaid je moeder heeft nu de zorg nodig maar wat kan je ze soms nog nodig zijn hè, gewoon even van die kleine dingen vragen waar moeders zoveel ervaring mee hebben. Bedankt dat je even tipte ik had deze post niet willen missen.
Groetjes,
Jeanette
Lieve Ria, met veel ontroering heb ik jouw mooie post gelezen...
Wat verdrietig is het om je moeder zo te zien, Er borrelen heel wat woorden in mij op om te schrijven, maar de juiste willen nu niet uit mijn vingers komen...
Ik hoop dat je ondanks het moeder-dochter contact, wat je zo goed als kwijt bent, toch nog van je moeder kan genieten, kus haar maar eens extra, houd haar lekker vast, ze is er nog (dat is wat ik zoooo mis, het gemis van mijn vader begint nu ook zo, ik vind het gewoon wel lang genoeg geduurd hebben, wil hem even kussen, aaien en vasthouden)
alleen is dat voor mij definitief voorbij, en jij kan dat nog wel, dus probeer daar van te genieten (ondanks dat het heel moeilijk is om je eigen moeder zo te zien)
Heel veel liefs en een dikke knuf !
Yvon
Ontroerend blog, ook al heb ik hier geen ervaring mee, lijkt mij heel moeilijk! Fijn dat je het beertje nog hebt bewaard (ik ben al een tijdje in de stress omdat ik mijn moeders teddybeer niet meer kan vinden en ik weet ZEKER dat ik dat NOOIT maar dan ook NOOIT weg zou gooien.... grr).
Groetjes (en nog bedankt voor je lieve reactie op mijn blog, wat jou is overkomen lijkt mij ook een hele ervaring!)
Ontroerend bericht, ondanks dat ze het misschien niet beseft blijft het toch je moeder, en we moeten er niet aan denken wat we zonder zouden moeten toch? Sterkte bij de momenten waarin dat lastig is.
Herkenbaar dat beertje, al is die van mij niet toonbaar meer, ik heb al talloze keren allerlei lichaamsdelen hersteld. Moet ook bekennen, dat ondanks dat ik een volwassen vrouw ben, als ik voor opname weer eens naar het ziekenhuis moet, gaat beer zeker mee (en met onderzoeken wordt hij fijn geknepen)!
Liefs
Hé Ria! Ook al in blogjesland aangeland, dus!
Ik kwam op je site via Zeeuwse mama, waar je reageerde op haar blogje, en was natuurlijk aangenaam verrast dat jij het was!
Mooie blog, mooie bloemen, mooi stukje over die beer.
Zo'n soort beer hebben wij ook in huis, met ook veel herinneringen aan de moeder van S.
Blog ze!
Groetjes van Lydia
lieve Ria.ja ook ik ben een oudere moeder,gelukkig nog goed van geest,maar het lijkt mij heel erg om niet met je kind te communiceren,maar ook andersom hoor,mijn dochter is bijna 42j.en ik heb haar beer van de geboorte nog thuis,ook voor je moeder lijkt het mij heel erg,we weten niet of zij het ook merkt,en dat is nog het ergste.
ik wens je nog eenfijne en goeie herinnering toe ,,,,en denk aan de fijne en prettige dingen
liefs van een Oma nijn
Moooooi....
Bedankt voor je bezoekje Ria! Wij wonen in België, dus niet zo ver ;-) Bedankt om me te volgen.
Ik volg jou nu ook en ga de volgende dagen eens kijken in je winkeltje!
Fijn weekend nog x Isa x
Lieve Ria, ik wilde nog even je berenverhaal lezen, waar je in je reactie over schreef. Het is er wel één waar ik kippenvel van krijg. Wat zullen er veel bijzondere verhalen zijn bij alle beren op de wereld.
Lieve groet, Willy
Een reactie posten